آسمانی

سلام بر عزیزی که یادداشت های روزانه ی صفحه دلم،با مداد خاطرات او نوشته می شود : عزیز مادر ؛دوران باور نکردنی را با هم گذراندیم وهنوز راه مانده در پیش داریم،فکر کنم دیگر به کم حرفی های مادرت عادت کرده باشی مادری که تمام غم وشادی اش را پشت چشمانش پنهان می کند که مبادا دلی را بلرزاند. همه چیز دنیا برایم قابل درک بود وهست ،زندگی را راحت گرفتم تا راحت بگذرد ولی یک حس هرگز در این چند ماه رهایم نکرد وآن حس عذاب وجدان بود،حسی که مرورش نیز برایم مرگ آور بود، دلم می خواست غصه ام را با قاف بنویسم تا هرگز باورش نکنم ولی نشد،واین را خوب می دانم که غم هایی که چشمانم را خیس نمی کند یقیناً دلم را به آتش میکشد،آری بی صدا سوختن دردناک است. ول...